HERMENEUTIKA KNJIŽEVNOSTI (ĆIR.)

Miroslav Šutić polazi od ideje o mogućnosti ostvarenja hermeneutičkog kruga u zbirci ogleda o srpskoj književnosti. I to radi na način na koji je taj pojam razumeo Šlajermaher. U tom smislu, tekst književnog dela smatra se prvom, presudnom, neizmenljivom činjenicom; tumačenje se kreće putem istovremeno određene i neodređene semantike jezičkih i znakovnih struktura književnog dela; zatim se, u kontekstu estetskog doživljaja književnog dela, do izvesne mere razjašnjava ono što je u njemu zagonetno.
Pažljivom analizom teksta i argumentacijom koja uzima u obzir tradiciju na koju se delo oslanja koje su iznosili evropski humanisti i filozofi, autor proširuje krug saznavanja nekih od najvrednijih dela srpske književnosti: narodne poezije, Ive Andrića, Momčila Nastasijevića i Branka Miljkovića. Ni malo zanemarljivo delo i treba ga proučiti.